Changes

Bu qeyri-adi quşun oxuması şahı xoşhal etdi. Quş üçün qəfəs axtaranda, vəzirlərindən biri dedi ki, «''qeyri-adi quşun qəfəsi də gərək qeyri-adi olsun, buna görə onun qəfəsini “div” sümüyündən düzəltdirmək lazımdır''».  

Bu qeyri-adi quşun oxuması şahı xoşhal etdi. Quş üçün qəfəs axtaranda, vəzirlərindən biri dedi ki, «''qeyri-adi quşun qəfəsi də gərək qeyri-adi olsun, buna görə onun qəfəsini “div” sümüyündən düzəltdirmək lazımdır''».  

Şah Danarebanı yanına çağırıb əmr etdi ki əcaib məxluq olan “divin” sümüklərini əldə etsin və ona hədiyyə etdiyi quş üçün həmin sümüklərdən qəfəs düzəltsin. Şahın bu əmri Danarebana çox ağır göründü və o, bu işin yerinə yetirməyin çətinliyini duyub hönkür-hönkür ağladı, həm də ona görə ağladı ki, əgər əmri yerinə yetirməzsə, şah onu edam etdirəcəyini demişdi.  

Şah Danarebanı yanına çağırıb əmr etdi ki əcaib məxluq olan “divin” sümüklərini əldə etsin və ona hədiyyə etdiyi quş üçün həmin sümüklərdən qəfəs düzəltsin. Şahın bu əmri Danarebana çox ağır göründü və o, bu işi yerinə yetirməyin çətinliyini duyub hönkür-hönkür ağladı, həm də ona görə ağladı ki, əgər əmri yerinə yetirməzsə, şah onu edam etdirəcəyini demişdi.  

Nə edə bilərdi? Danareban “div” sümükləri tapmaq adıyla ağlaya-ağlaya yola çıxdı. Yolda rast gəldiyi hər kəsə öz dərdini danışdı və ona qulaq asanların hamısı da bir ağızdan dedilər ki, şahın əmrini yerinə yetirmək mümkünsüzdür.

Nə edə bilərdi? Danareban “div” sümükləri tapmaq adıyla ağlaya-ağlaya yola çıxdı. Yolda rast gəldiyi hər kəsə öz dərdini danışdı və ona qulaq asanların hamısı da bir ağızdan dedilər ki, şahın əmrini yerinə yetirmək mümkünsüzdür.

Danareban az getdi, çox getdi, nəhayət, bir qarı ilə rastlaşdı və öz dərdini ona da danışdı. Qarının zavallı Danarebana yazığı gəldi, ona yolu göstərdi və dedi:  «''bu yol ilə düz get oğlum, amma geri dönmə. Bu yolda bir su quyusu görəcəksən, “divlər” su içmək üçün ora gəlirlər; quyunun yanında şüşə var. Bu “divin” gücüdür”; “div” quyudan su içməyə gələndə sən şüşəni sındır, “div” o saat öləcək''».  

Danareban az getdi, çox getdi, nəhayət, bir qarı ilə rastlaşdı və öz dərdini ona da danışdı. Qarının zavallı Danarebana yazığı gəldi, ona yolu göstərdi və dedi:  «''bu yol ilə düz get oğlum, amma geri dönmə. Bu yolda bir su quyusu görəcəksən, “divlər” su içmək üçün ora gəlirlər; quyunun yanında şüşə var. Bu “divin” gücüdür”; “div” quyudan su içməyə gələndə sən şüşəni sındır, “div” o saat öləcək''».  

Danareban deyiləni etdi, “divin” sümüklərini götürdü, onlardan qəfəs düzəltdi və qəfəsi apardı şaha.

Danareban deyilən kimi etdi, “divin” sümüklərini götürdü, onlardan qəfəs düzəltdi və qəfəsi apardı şaha.

Bir müddət sonra şahın qızını “div” qaçırır. Hamı bu məsələdə aciz olduğunu deyir. Şah yenidən Danarebanı yanına çağırır ki, o, şahzadə qızı “divin” əlindən xilas etsin; bunu əmr edən şah vəd edir ki, bu işi edərsə ona çoxlu mükafat verəcək, amma əgər onun qızını xilas etməzsə edam olunacaq.

Bir müddət sonra şahın qızını “div” qaçırır. Hamı bu məsələdə aciz olduğunu deyir. Şah yenidən Danarebanı yanına çağırır ki, o, şahzadə qızı “divin” əlindən xilas etsin; bunu əmr edən şah vəd edir ki, bu işi edərsə ona çoxlu mükafat verəcək, amma əgər onun qızını xilas etməzsə edam olunacaq.

Делать было нечего. Пришлось царице исполнить желание охотника. И после того, как она ему плюнула в рот, охотник приобрел способность превращать камень и куски дерева в чистое золото.

Делать было нечего. Пришлось царице исполнить желание охотника. И после того, как она ему плюнула в рот, охотник приобрел способность превращать камень и куски дерева в чистое золото.

===ЗМЕЯ И БЕДНЫЙ МУЖИК===

===ЗМЕЯ И БЕДНЫЙ МУЖИК===

Долго ждал больной отец возвращения с поля своего сына и никак не мог дождаться. Наконец он начал догадываться, что его, вероятно, ужалила змея и сын его умер. Оправившись от болезни, мужик пошел в поле и опять увидел там знакомую ему змею. Он хотел убить ее, чтобы отомстить за смерть сына, но побоявшись остановился и по прежнему стал кормить змею хлебом, но она, уходя не оставила мужику золота и сказала: «''Прощай, мы больше с тобой не друзья. Ты не забудешь о смерти сына твоего, а я об отсечении своего хвоста''».

Долго ждал больной отец возвращения с поля своего сына и никак не мог дождаться. Наконец он начал догадываться, что его, вероятно, ужалила змея и сын его умер. Оправившись от болезни, мужик пошел в поле и опять увидел там знакомую ему змею. Он хотел убить ее, чтобы отомстить за смерть сына, но побоявшись остановился и по прежнему стал кормить змею хлебом, но она, уходя не оставила мужику золота и сказала: «''Прощай, мы больше с тобой не друзья. Ты не забудешь о смерти сына твоего, а я об отсечении своего хвоста''».

===СКАЗКА О ПРЕКРАСНОЙ БЕЛОЙ ЗМЕЕ И О ЦАРСКОМ СЫНЕ===

===СКАЗКА О ПРЕКРАСНОЙ БЕЛОЙ ЗМЕЕ И О ЦАРСКОМ СЫНЕ===

Исполнили и это приказание. Тогда бедняк залез на визиря и говорит:  

Исполнили и это приказание. Тогда бедняк залез на визиря и говорит:  

– ''Подайте камне палку, а то погонять нечем''?  

– ''Подайте ка мне палку, а то погонять нечем''?  

Подали палку.  

Подали палку.  

– ''А вот теперь поедем!'' – и стал погонять палкой визиря.

– ''А вот теперь поедем!'' – и стал погонять палкой визиря.

Приехал бедняк к царю, вылечил его посредством данного змеею камня, женился на его дочери и стал наследником престола, так как сыновей у царя не было.

Приехал бедняк к царю, женился на его дочери и стал наследником престола, так как сыновей у царя не было и вылечил его посредством данного змеею камня.

===KASIB VƏ İLAN===

====KASIB VƏ İLAN (tərcümə)====

səh. 41-45

səh. 41-45

– ''Ya rəbbim! Mənə ya ölüm, ya da pul göndər ki, rahat yaşayım.''

– ''Ya rəbbim! Mənə ya ölüm, ya da pul göndər ki, rahat yaşayım.''

Uzun müddət orada oturub fikirləşdi. Nəhayət ayağa qalxıb sədəqə yığmaq üçün bazara getdi. Yolla gedəndə qarşısına bir sandıqça çıxdı və bunu görüb çox sevindi, düşündü ki, Allahın ona yazığı gəlib və ona pul göndərib. Sandıqçanın qapağını açanadək belə düşünürdü, amma sandıqçanın qapağını açanda onun içində pul yox, qıvrılmış bir ilan olduğunu gördü. İlan sandıqçadan çıxıb Kasıbı sancmaq üçün onun boynuna sarıldı. Kasıb yenə Allaha şikayətlənməyə başladı:

Uzun müddət orada oturub fikirləşdi. Nəhayət, ayağa qalxıb sədəqə yığmaq üçün bazara getdi. Yol ilə gedərkən qarşısına bir sandıqça çıxdı. Kasıb bunu görüb çox sevindi, düşündü ki, Allahın ona yazığı gəlib və ona pul göndərib. Sandıqçanın qapağını açanadək belə düşünürdü, amma sandıqçanın qapağını açanda onun içində pul yox, qıvrılmış bir ilan olduğunu gördü. İlan sandıqçadan çıxıb Kasıbı sancmaq üçün onun boynuna sarıldı. Kasıb yenə Allaha şikayətlənməyə başladı:

– ''Rəhman Allah! Pul istəyəndə göndərmədim, amma ölüm arzuladım, o saat nazil oldu!''

– ''Rəhman Allah! Pul istəyəndə göndərmədim, amma ölüm arzuladım, o saat nazil oldu!''

Amma Kasıb ilandan canını qurtarmaq ümidini hələ itirməmişdi; İlan qurbanı sancmağa tələsərkən, Kasıb ilana üz tutub dedi:

Amma Kasıb ilandan canını qurtarmaq ümidini hələ itirməmişdi; İlan qurbanını sancmağa tələsərkən, Kasıb da İlana üz tutub dedi:

– ''Qulaq as ay İlan, mən indicə sandıqçanı açıb səni azadlığa buraxdım, sənsə məni sancmaq istəyirsən, amma yaxşılığın əvəzini yaxşılıqla çıxmaq lazımdır axı?''

– ''Qulaq as ay İlan, mən indicə sandıqçanı açıb səni azadlığa buraxdım, sənsə məni sancmaq istəyirsən, amma yaxşılığın əvəzini yaxşılıqla çıxmaq lazımdır axı?''

– ''Görürsən, insanlar da yaxşılığa yamanlıq edirlər! İlan, Kasıbı sanc!'' – İnək dedi.

– ''Görürsən, insanlar da yaxşılığa yamanlıq edirlər! İlan, Kasıbı sanc!'' – İnək dedi.

Hələ sual veriləcək üçüncü adam qalırdı, Kasıb boynunda ilanla həmin adamı axtarmağa getdilər. Uzun müddət yol getdilər, amma heç kimə rast gəlmədilər. Nəhayət, qaçan bir tülkü gördülər və eyni sualı ona verməli oldular. Tülkü suala hələ tam qulaq asmamış cavab verdi ki, yaxşılığın əvəzini yamanlıqla çıxmaq lazımdır. Kasıbın ürəyi qopdu və ölümə hazırlaşmağa başladı. Birdən ağlına gəldi ki tülkünü hədiyyə ilə ələ ala və öz tərəfinə çəkə bilər. Xəlvəti ona çatacaq hədiyyəsini göstərdi. Tülkü məsələdən agah oldu və dərhal İlanla danışığa başladı:

Hələ sual veriləcək üçüncü adam qalırdı, Kasıb və Kasıbın boynuna sarılmış İlan birlikdə həmin adamı axtarmağa getdilər. Uzun müddət yol getdilər, amma heç kimə rast gəlmədilər. Nəhayət, qaçan bir Tülkü gördülər və eyni sualı ona verməli oldular. Tülkü suala hələ tam qulaq asmamış cavab verdi ki, yaxşılığın əvəzini yamanlıqla çıxmaq lazımdır. Kasıbın ürəyi qopdu və ölümünü göz altına aldı. Birdən ağlına gəldi ki tülkünü hədiyyə ilə ələ ala və öz tərəfinə çəkə bilər. Xəlvəti ona çatacaq hədiyyəsini göstərdi. Tülkü məsələdən agah oldu və dərhal İlanla danışığa başladı:

– ''Ay İlan bacı, sən mənə bir de görüm sən haradan çıxdın?''

– ''Ay İlan bacı, sən mənə bir de görüm sən haradan çıxdın?''

– ''Bu mümkün deyil,'' – dedi Tülkü və sonra əlavə etdi: – ''sən o qədər böyüksən, sandıqça isə çox kiçikdir, ona necə sığa bilərsən?''

– ''Bu mümkün deyil,'' – dedi Tülkü və sonra əlavə etdi: – ''sən o qədər böyüksən, sandıqça isə çox kiçikdir, ona necə sığa bilərsən?''

Uzun müddət İlan Tülkünü inandırmağa çalışdı ki, həqiqətən də sandıqçadan çıxıb, ancaq onu inandıra bilmədi. Nəhayət, ilanın səbri tükəndi, Kasıbın boynundan düşərək sandıqçaya girib qıvrıldı və dedi:  

Uzun müddət İlan Tülkünü inandırmağa çalışdı ki, həqiqətən də sandıqçadan çıxıb, ancaq onu inandıra bilmədi. Nəhayət, İlanın səbri tükəndi, Kasıbın boynundan düşüb sandıqçaya girdi, qıvrıldı və dedi:  

 

 

 

 

 

– Bax, sandıqçaya belə yerləşirəm!

Deyildiyi kimi də oldu! Səhəri gün padşah yenə qışqırır ki, onu ilan sancıb. Gələcək kürəkənini çağırır, vəzir xəbər verir ki, kürəkəni qaçıb, hara getdiyini bilmirlər.

Elə ki bu sözləri demişdi, Tülkü dərhal sandıqçanın qapağını çırpıb bağladı və İlan da qaldı sandıqçanın içində. İlandan canını qurtarmış Kasıb böyük bir daş götürdü və sandıqçanı əzmək istədi ki, içindəki İlanı öldürsün. İlan Kasıba yalvarmağa başladı ki onu bağışlayıb azadlığa buraxsın və bunun əvəzini yaxşılıqla çıxacağını vəd etdi. Uzun müddət Kasıb İlanın yalvarışlarına məhəl qoymadı, amma nəhayət, onu sandıqçadan buraxmaq qərarına gəldi, o, ilanın vəd etdiyi kimi, həqiqətən varlı və daha sonra hətta padşah olmaq istəyirdi. Kasıb sandığın qapağını açdıqdan sonra İlan sandıqdan çıxdı, sürünərək ona yaxınlaşıb kiçik bir daş verib və dedi:

Padşah çox qəzəbləndi. Vəzirə dedi ki, dərhal Kasıbı tapsın, tapa bilməsə boynu vurulacaq. Vəzirin Kasıbı gətirmək üçün türməyə getməkdən başqa çıxış yolu qalmadı, amma Kasıb padşahın yanına getməkdən imtina etdi. Bu barədə padşaha məlumat verildi və o, gələcək kürəkəninin onun yanına gəlmək istəməməsinin səbəbini öyrənmək üçün öz müşavirini onun yanına göndərdi. Müşavir həbsxanaya gedir, həqiqəti öyrənir, sonra padşahın yanına qayıdıb hər şeyi olduğu kimi danışır. Bu halda padşah müşavirinə tapşırdı ki, Kasıbı türmədən gətirsin və ona vəzirin edam ediləcəyini desin. Kasıb padşahın sözünə qulaq asdıqdan sonra saraya gəlməyə razılaşır, lakin padşahın müşavirinin nəzərinə çatdırır ki, ayaqları çox ağrıdığından piyada yeriyə bilmir. Müşavir ona at gətirilməsini əmr etdi, lakin Kasıb dedi “''at çox hündürdür''” və minməyə razı olmadı. Eşşək gətirməyi təklif etdilər, amma Kasıb bundan da imtina etdi. Ona minmək üçün təklif olunan hər şeydən imtina etdi. Nəhayət, ondan soruşdular:

– Bu gecə mən padşahın sarayına girəcəyəm və orada padşahın ayağını sancacağam; səhər bütün səltənətdə padşahı qaçılmaz ölümdən sağalda biləcək həkim axtaracaqlar, sən bütün məşhur həkimlərdən sonra padşahın yanına gedərsən, sənə verdiyim daşı yaranın üstünə qoyarsan, padşah dərhal sağalacaq. Ancaq əvvəlcə padşahı xəbərdar etməlisən ki, onu pula görə müalicə etmirsən, qızını sənə ərə verəcəyinə görə müalicə edirsən.

– ''Bəs nəyə minmək istəyirsən?''

Deyildiyi kimi də oldu! Kasıb səhər yuxudan duran kimi şəhərdə misli görünməmiş bir hay-küy və qışqırıq eşitdi, hamı yalnız padşahın başına gələn müsibətdən və saraya nə qədər həkim çağırsa da heç kimin onu ​​müalicə edə bilməsindən danışırdı. Kasıb tələsik geyindi, bazara çıxdı və padşahı sağalda biləcəyini söylədi. Onu saraya aparırlar, İlanın verdiyi məsləhətə uyğun olaraq əvvəlcə padşahla qızı ilə evlənmək üçün şərt qoyur, sonra müalicəyə başlayıb hamını təəccübləndirir, padşah tezliklə sağalır. Sonra padşah sözündən dönmək istəməyərək nökərə almağı əmr etdi...

– ''Məni döyən vəziri yanıma gətirin, mən onun belinə minib padşahın yanına getmək istəyirəm.''

 

Vəziri gətirdilər. Kasıb onu yəhərləməyi və başına cilov taxmağı əmr etdi.

 

– ''Hər şey yaxşıdır, amma indi onu nallamaq da lazımdır'', – Kasıb dedi.

 

Bu əmr də yerinə yetirildi. Sonra kasıb vəzirin üstünə çıxıb dedi:

 

 

Ona çubuq da verdilər.

 

– ''İndi getdik!'' – deyib, Kasıb vəziri dəyənəklə vura-vura sürməyə başladı.

 

===ЦАРЕВИЧ И ЕГО ЖЕНА СОРОКЛЕТНЯЯ ЗМЕЯ ===

===ЦАРЕВИЧ И ЕГО ЖЕНА СОРОКЛЕТНЯЯ ЗМЕЯ ===

Дервиш, конечно, не отказал царю в своем совете и предло­жил устроить так: “Сообщите мнимой красавице, что приходил дервиш и просил хлеба, который был бы испечен ею, так как она,  согласно установившемуся обычаю, изъявит согласие исполнить просьбу прикажите слуге, который будет помогать, чтобы он в то время, когда она наклонится в печь сажать хлеб, схватил бы ее за ноги и бросил в огонь,  в притворив при этом крепко-на-крепко дверь печи ”.  Слова дервиша были исполнены в точности и, таким об­разом, царевич избавился от своей жены, а вместе и от мучившей болезни. Царь щедро наградил дервиша и сделал его первым ви­зирем в своем царстве.

Дервиш, конечно, не отказал царю в своем совете и предло­жил устроить так: “Сообщите мнимой красавице, что приходил дервиш и просил хлеба, который был бы испечен ею, так как она,  согласно установившемуся обычаю, изъявит согласие исполнить просьбу прикажите слуге, который будет помогать, чтобы он в то время, когда она наклонится в печь сажать хлеб, схватил бы ее за ноги и бросил в огонь,  в притворив при этом крепко-на-крепко дверь печи ”.  Слова дервиша были исполнены в точности и, таким об­разом, царевич избавился от своей жены, а вместе и от мучившей болезни. Царь щедро наградил дервиша и сделал его первым ви­зирем в своем царстве.

====ŞAHZADƏ VƏ ONUN QIRXYAŞLI İLAN-ARVADI====

====ŞAHZADƏ VƏ ONUN QIRXYAŞLI İLAN-ARVADI (tərcümə)====

Hansısa bir səltənətdə və naməlum bir məmləkətdə bir padşah yaşayırmış və onun yalnız bir oğlu – taxt-tacının varisi, varmış, onu göz bəbəyi kimi qoruyub saxlayırmış. Bir dəfə şahzadə öz adamları ilə ova getmişdi. Uzun müddət ov etdilər, çox yoruldular və nəhayət, meşədə dincəlmək üçün dayandılar. Şahzadə bir az dincəldikdən sonra onu müşayiət edən saray əyanlarından ayrılıb meşəni gəzməyə çıxdı. O, səssiz-səmirsiz meşənin lap dərinliyinə qədər getdi, orada böyük bir kolun altında uzun saçları ilə gəncin nəzərindən gizlənən və kədərlə ona baxan yatmış gözəl bir qızı görüb çox təəccübləndi. Şahzadə çox fikirləşmədən öz adamlarının  yanına qaçdı və gördüklərini onlara danışdı. Hamısı dərhal tələsik o yerə getdilər və onların gözlərinin qarşısına elə bir gözəl qız çıxdı ki, onun gözəlliyini heç cürə təsvir etmək mümkün deyildi. Onlar qızdan ora necə düşdüyünü soruşmağa başladılar və qızın cavablarından bildilər ki, o, öz köçündən geri qalıbmış və azıbmış; yaxınlıqda gecələmək üçün yaşayış yeri olmadığından artıq üçüncü gündür ki, ac-yalavac bu kolun altında gecələyir. Şahzadənin ona yazığı gəldi və onu da özü ilə evə apardı. Bundan xəbər tutan padşah, oğlunun bu hərəkətinə çox təəccüblənməsə də, qızın özünü görəndə hədsiz gözəlliyinə görə çox təəccübləndi və özünü saxlaya bilməyib dedi: “Bu nə cazibədarlıq, bu nə gözəllikdir? Mənim oğlum! Onu Allah özü sənə arvad göndərdi, belə gözəllikdə qızı bu böyüklükdə məmləkətimdə sənə tapa bilməzdim. Şahzadə atasının sözlərini eşidəndə hədsiz sevindi, çünki elə ilk baxışdan qıza aşiq olmuşdu. Tezliklə qırx gün davam edən toy oldu və bu toy öz möhtəşəmliyinə görə bu məmləkətdə daha əvvəl olmuş bütün toyları üstələdi. Toydan bir müddət sonra padşah hiss etməyə başladı ki, sevimli oğlu gündən-günə əriyib-solur. Bütün məşhur həkimləri çağırdı, amma onlar şahzadəni nə qədər müalicə etsələr də, ona nə qədər dava-dərman versələr də, heç kim onu ​​naməlum xəstəlikdən sağalda bilmədi. Günlərin bir günü, sərgərdan bir yoxsul-dərviş padşahın sarayına daxil olur və o, nökərlərin söhbətindən öyrənir ki, şahzadə sağalmaz bir xəstəliyə dükar olmuşdur və buna görə də padşah çox kədərlidir və heç kimi yanına buraxmır. Sonra dərviş şahzadəni yoxlamaq üçün padşahdan icazə aldı. Padşahın oğluna baxan dərviş xəstəliyin nə olduğunu dərhal anladı və dedi: “Padşaha deyin ki, onun oğlu çox asanlıqla sağala bilər, əgər padşah məni asdırmasa, bütün həqiqəti ona söyləyə bilərəm”. Padşah, oğlunun sağalacağına ümidini itirsə də, yenə də dərvişə qulaq asmaq istədi və ona görə də əmr etdi ki, dərvişi onun yanına çağırsınlar. Dərviş içəri girəndə padşah ona dedi: “Məndən qorxma və bütün həqiqəti söylə, əgər sözün doğru çıxsa, sənə istədiyin hər şeyi verəcəyəm”.

Hansısa bir səltənətdə və naməlum bir məmləkətdə bir padşah yaşayırmış və onun yalnız bir oğlu – taxt-tacının varisi, varmış, onu göz bəbəyi kimi qoruyub saxlayırmış. Bir dəfə şahzadə öz adamları ilə ova getmişdi. Uzun müddət ov etdilər, çox yoruldular və nəhayət, meşədə dincəlmək üçün dayandılar. Şahzadə bir az dincəldikdən sonra onu müşayiət edən saray əyanlarından ayrılıb meşəni gəzməyə çıxdı. O, səssiz-səmirsiz meşənin lap dərinliyinə qədər getdi, orada böyük bir kolun altında uzun saçları ilə gəncin nəzərindən gizlənən və kədərlə ona baxan yatmış gözəl bir qızı görüb çox təəccübləndi. Şahzadə çox fikirləşmədən öz adamlarının  yanına qaçdı və gördüklərini onlara danışdı. Hamısı dərhal tələsik o yerə getdilər və onların gözlərinin qarşısına elə bir gözəl qız çıxdı ki, onun gözəlliyini heç cürə təsvir etmək mümkün deyildi. Onlar qızdan ora necə düşdüyünü soruşmağa başladılar və qızın cavablarından bildilər ki, o, öz köçündən geri qalıbmış və azıbmış; yaxınlıqda gecələmək üçün yaşayış yeri olmadığından artıq üçüncü gündür ki, ac-yalavac bu kolun altında gecələyir. Şahzadənin ona yazığı gəldi və onu da özü ilə evə apardı. Bundan xəbər tutan padşah, oğlunun bu hərəkətinə çox təəccüblənməsə də, qızın özünü görəndə hədsiz gözəlliyinə görə çox təəccübləndi və özünü saxlaya bilməyib dedi: “Bu nə cazibədarlıq, bu nə gözəllikdir? Mənim oğlum! Onu Allah özü sənə arvad göndərdi, belə gözəllikdə qızı bu böyüklükdə məmləkətimdə sənə tapa bilməzdim. Şahzadə atasının sözlərini eşidəndə hədsiz sevindi, çünki elə ilk baxışdan qıza aşiq olmuşdu. Tezliklə qırx gün davam edən toy oldu və bu toy öz möhtəşəmliyinə görə bu məmləkətdə daha əvvəl olmuş bütün toyları üstələdi. Toydan bir müddət sonra padşah hiss etməyə başladı ki, sevimli oğlu gündən-günə əriyib-solur. Bütün məşhur həkimləri çağırdı, amma onlar şahzadəni nə qədər müalicə etsələr də, ona nə qədər dava-dərman versələr də, heç kim onu ​​naməlum xəstəlikdən sağalda bilmədi. Günlərin bir günü, sərgərdan bir yoxsul-dərviş padşahın sarayına daxil olur və o, nökərlərin söhbətindən öyrənir ki, şahzadə sağalmaz bir xəstəliyə dükar olmuşdur və buna görə də padşah çox kədərlidir və heç kimi yanına buraxmır. Sonra dərviş şahzadəni yoxlamaq üçün padşahdan icazə aldı. Padşahın oğluna baxan dərviş xəstəliyin nə olduğunu dərhal anladı və dedi: “Padşaha deyin ki, onun oğlu çox asanlıqla sağala bilər, əgər padşah məni asdırmasa, bütün həqiqəti ona söyləyə bilərəm”. Padşah, oğlunun sağalacağına ümidini itirsə də, yenə də dərvişə qulaq asmaq istədi və ona görə də əmr etdi ki, dərvişi onun yanına çağırsınlar. Dərviş içəri girəndə padşah ona dedi: “Məndən qorxma və bütün həqiqəti söylə, əgər sözün doğru çıxsa, sənə istədiyin hər şeyi verəcəyəm”.