Changes

стр. 46-48

стр. 46-48

В некотором царстве, в неизвестном государстве, жил был царь; он имел только одного единственного сына – наследника престола, которого берег и холил, как зеницу своего ока, Однажды царевич вышел со своими приближенными на охоту. Долго охотились они, сильно устали и наконец, остановились – отдохнуть в лесу. Царевич, отдохнув немного, отделился от сопровождавших его придворных и пошел погулять по лесу. Незаметно он забрел в чащу леса, где, к великому своему удивлению, под одним большим кустом увидел спящую красавицу, которая укрывалась от взоров юноши своими длинными волосами и печально смотрела ка него. Царевич, недолго думая побежал к своим приближенным и рассказал о виденном. Все сейчас же поспешно отправились к тому месту и глазам их представилась такая красавица, которая не поддается человеческому описанию. Стали расспрашивать ее, как она туда попала, и из ответов ее узнали, что она отстала от своего кочевья и заблудилась; по близости не нашла жилого места для ночлега и вот уже трети день голодная ночует под этим кустом. Царевич сжалился над нею и взял ее с собой домой. Узнав об этом, царь в начале удивился поступку сына, но когда сам увидел девушку, то не мог не воскликнуть от удивления: “Что за прелесть, что за красавица. Сын мой! Сам бог послал ее тебе в жены, такой красавицы я не мог бы найти для тебя во всем своем обширном государстве”. Царевич был вне себя от радости, услышав слова отца, так как с первого же взгляда почувствовал к девушке сильную любовь. Вскоре за тем была справлена свадьба, продолжавшаяся сорок днем; она по пышности и великолепию своему превышала все предыдущие в этом государстве свадьбы. Спустя некоторое время после свадьбы, царь стал замечать, что его любимец-сын начал день за днем чахнуть и бледнеть. Призвали всех знаменитых докторов, но сколько они лечили царевича и каких лекарств не давал и ему, никто не мог вылечить его от неизвестной болезни. Раз зашел во дворец царя странствующий нищий-дервиш, узнал из разговора слуги, что царевич сильно болен какой то неизлечимой болезнью и вследствие этого царь очень грустит и никого к себе не принимает. Тогда, дервиш попросил позволения царя осмотреть царевича. Взглянув на царского сына, дервиш сейчас же понял в чем заключается болезнь и сказал: “положите царю, что сына его очень легко вылечить и если царь не повесит меня, то я расскажу ему всю правду”. Хотя царь и потерял всякую надежду на выздоровление сына, но все же пожелал выслушать дервиш а и потому приказал позвать его к себе. Когда вошел дервиш, царь сказал ему: "“Не бойся меня и рас скажи всю истину. Если слова твои окажутся верны, то награжу тебя всем, чего пожелаешь”.

В некотором царстве, в неизвестном государстве, жил был царь; он имел только одного единственного сына – наследника престола, которого берег и холил, как зеницу своего ока. Однажды царевич вышел со своими приближенными на охоту. Долго охотились они, сильно устали и наконец, остановились – отдохнуть в лесу. Царевич, отдохнув немного, отделился от сопровождавших его придворных и пошел погулять по лесу. Незаметно он забрел в чащу леса, где, к великому своему удивлению, под одним большим кустом увидел спящую красавицу, которая укрывалась от взоров юноши своими длинными волосами и печально смотрела ка него. Царевич, недолго думая побежал к своим приближенным и рассказал о виденном. Все сейчас же поспешно отправились к тому месту и глазам их представилась такая красавица, которая не поддается человеческому описанию. Стали расспрашивать ее, как она туда попала, и из ответов ее узнали, что она отстала от своего кочевья и заблудилась; по близости не нашла жилого места для ночлега и вот уже трети день голодная ночует под этим кустом. Царевич сжалился над нею и взял ее с собой домой. Узнав об этом, царь в начале удивился поступку сына, но когда сам увидел девушку, то не мог не воскликнуть от удивления: “Что за прелесть, что за красавица. Сын мой! Сам бог послал ее тебе в жены, такой красавицы я не мог бы найти для тебя во всем своем обширном государстве”. Царевич был вне себя от радости, услышав слова отца, так как с первого же взгляда почувствовал к девушке сильную любовь. Вскоре за тем была справлена свадьба, продолжавшаяся сорок днем; она по пышности и великолепию своему превышала все предыдущие в этом государстве свадьбы. Спустя некоторое время после свадьбы, царь стал замечать, что его любимец-сын начал день за днем чахнуть и бледнеть. Призвали всех знаменитых докторов, но сколько они лечили царевича и каких лекарств не давал и ему, никто не мог вылечить его от неизвестной болезни. Раз зашел во дворец царя странствующий нищий-дервиш, узнал из разговора слуги, что царевич сильно болен какой то неизлечимой болезнью и вследствие этого царь очень грустит и никого к себе не принимает. Тогда, дервиш попросил позволения царя осмотреть царевича. Взглянув на царского сына, дервиш сейчас же понял в чем заключается болезнь и сказал: “положите царю, что сына его очень легко вылечить и если царь не повесит меня, то я расскажу ему всю правду”. Хотя царь и потерял всякую надежду на выздоровление сына, но все же пожелал выслушать дервиш а и потому приказал позвать его к себе. Когда вошел дервиш, царь сказал ему: "“Не бойся меня и рас скажи всю истину. Если слова твои окажутся верны, то награжу тебя всем, чего пожелаешь”.

Дервиш начал рассказывать, что у царевича есть красавица – жена, которая никто иная, как сорокалетняя змея в виде женщины и царевич, живя вместе с ней будет болеть до тех пор, пока не избавится от нее. “Откуда ты все это знаешь и можешь ли нас в этом убедить?”, – спросил царь. “Могу”, – ответил дервиш. Для этого прикажите приготовить к вечеру очень соленый плов и на корми те им жену царевича. В спальне их на ночь не оставляйте ни капельки воды, когда они лягут спать, то пусть царевич сам запрет двери, притворится спящим и наблюдает за женой, тогда он убедится, что она есть змея, а не женщина. На­градил царь дервиша деньгам и хлебом и отпустил его домой, хотя сам и не верил его словам. Рассказал царь обо всем сыну, и порешили они проверить слова дервиша. И что же: поев за ужином соленого плова, красавица, действительно почувствовала ночью сильную жажду и начала звать мужа, но он не ответил на ее зов, притворяясь спящим. Тогда она посмотрела на царевича и, убедившись что он спит, превратилась в змею и через щель двери вы­ ползла в другую комнату; тут она напилась вода и возвратилась обратно в ту комнату, в которой спал царевич, обратилась вновь в женщину и легла спать как ни в чем не бывало. Царевич все это заметили утром передал все отцу. Царь приказал позвать к себе вновь дервиша, сказал ему, что слова его вполне оправдались и попросил у него совета, как бы избавить сына от жены – змеи?  

Дервиш начал рассказывать, что у царевича есть красавица – жена, которая никто иная, как сорокалетняя змея в виде женщины и царевич, живя вместе с ней будет болеть до тех пор, пока не избавится от нее. “Откуда ты все это знаешь и можешь ли нас в этом убедить?”, – спросил царь. “Могу”, – ответил дервиш. Для этого прикажите приготовить к вечеру очень соленый плов и на корми те им жену царевича. В спальне их на ночь не оставляйте ни капельки воды, когда они лягут спать, то пусть царевич сам запрет двери, притворится спящим и наблюдает за женой, тогда он убедится, что она есть змея, а не женщина. На­градил царь дервиша деньгам и хлебом и отпустил его домой, хотя сам и не верил его словам. Рассказал царь обо всем сыну, и порешили они проверить слова дервиша. И что же: поев за ужином соленого плова, красавица, действительно почувствовала ночью сильную жажду и начала звать мужа, но он не ответил на ее зов, притворяясь спящим. Тогда она посмотрела на царевича и, убедившись что он спит, превратилась в змею и через щель двери вы­ ползла в другую комнату; тут она напилась вода и возвратилась обратно в ту комнату, в которой спал царевич, обратилась вновь в женщину и легла спать как ни в чем не бывало. Царевич все это заметили утром передал все отцу. Царь приказал позвать к себе вновь дервиша, сказал ему, что слова его вполне оправдались и попросил у него совета, как бы избавить сына от жены – змеи?  

====ŞAHZADƏ VƏ QIRXYAŞLI İLAN – ARVADI====

====ŞAHZADƏ VƏ QIRXYAŞLI İLAN – ARVADI====

 

Müəyyən bir səltənətdə, naməlum bir dövlətdə bir padşah yaşayırdı; onun bircə tək oğlu var - taxt varisi, onu göz bəbəyi kimi qoruyub baxırdı.Bir dəfə şahzadə ətrafı ilə ova getmişdi. Uzun müddət ov etdilər, çox yoruldular və nəhayət, meşədə dincəlmək üçün dayandılar. Şahzadə bir az dincəldikdən sonra onu müşayiət edən saray əyanlarından ayrılıb meşədə gəzintiyə çıxdı. O, hiss olunmadan meşənin kolluğuna getdi, burada böyük təəccüblə bir böyük kolun altında uzun saçları ilə gəncin gözlərindən gizlənən və kədərlə ona baxan yatmış bir gözəl gördü. Şahzadə iki dəfə düşünmədən ətrafına qaçdı və gördüklərini danışdı. Hamı dərhal tələsik o yerə getdi və gözləri önündə insan təsvirinə zidd olan belə bir gözəllik peyda oldu. Onlar ondan ora necə gəldiyini soruşmağa başladılar və onun cavablarından bildilər ki, o, düşərgəsinin arxasına düşüb və azıb; Yaxınlıqda yatmağa yer tapmadım və artıq üçüncü gündür ki, acam, bu kolun altında yatıram. Şahzadə ona yazığı gəldi və onu da özü ilə evə apardı. Bundan xəbər tutan padşah oğlunun bu hərəkətinə təəccüblənsə də, qızın özünü görəndə təəccübdən özünü saxlaya bilməyib: “Nə cazibədarlıq, nə gözəllikdir. Mənim oğlum! Onu Allah Özü sənə arvad göndərdi, elə bir gözəllik ki, bütün geniş vəziyyətimdə sənə tapa bilmədim. Şahzadə atasının sözlərini eşidəndə hədsiz sevindi, çünki ilk baxışdan qıza qarşı güclü sevgi hiss etdi. Tezliklə qırx gün davam edən toy qeyd olundu; öz əzəməti və əzəməti ilə bu dövlətdə əvvəlki bütün toyları üstələyirdi. Toydan bir müddət sonra padşah hiss etməyə başladı ki, sevimli oğlu gündən-günə qurumağa və solmağa başladı. Bütün məşhur həkimlər çağırıldı, amma şahzadəni nə qədər müalicə etsələr də, hansı dərmanları verməsələr də, heç kim onu ​​naməlum xəstəlikdən sağalda bilmədi. Bir dəfə sərgərdan bir dilənçi-dərviş padşahın sarayına daxil olur, nökərin söhbətindən öyrənir ki, şahzadə sağalmaz bir xəstəliyə tutulur və nəticədə padşah çox kədərlənir və heç kimi qəbul etmir. Sonra dərviş şahzadəni yoxlamaq üçün padşahdan icazə istədi. Padşahın oğluna baxan dərviş xəstəliyin nə olduğunu dərhal anladı və dedi: “Padşaha de ki, onun oğlu çox asanlıqla sağalır, əgər padşah məni asmasa, bütün həqiqəti ona deyəcəyəm”. Padşah oğlunun sağalacağına ümidini itirsə də, yenə də dərvişə qulaq asmaq istəyir və ona görə də onu yanına çağırmağı əmr edir. Dərviş içəri girəndə padşah ona dedi: “Məndən qorxma və bütün həqiqəti söylə, əgər sözün doğrudursa, sənə istədiyin hər şeyi verəcəyəm”.

Hansısa bir padşahlıqda və naməlum bir dövlətdə bir padşah yaşayırdı; onun yalnız bir oğlu – tax-tacının varisi, vardı, onu göz bəbəyi kimi qoruyub baxırdı. Bir dəfə şahzadə ətrafı ilə ova getmişdi. Uzun müddət ov etdilər, çox yoruldular və nəhayət, meşədə dincəlmək üçün dayandılar. Şahzadə bir az dincəldikdən sonra onu müşayiət edən saray əyanlarından ayrılıb meşədə gəzintiyə çıxdı. O, hiss olunmadan meşənin kolluğuna getdi, burada böyük təəccüblə bir böyük kolun altında uzun saçları ilə gəncin gözlərindən gizlənən və kədərlə ona baxan yatmış bir gözəl gördü. Şahzadə iki dəfə düşünmədən ətrafına qaçdı və gördüklərini danışdı. Hamı dərhal tələsik o yerə getdi və gözləri önündə insan təsvirinə zidd olan belə bir gözəllik peyda oldu. Onlar ondan ora necə gəldiyini soruşmağa başladılar və onun cavablarından bildilər ki, o, düşərgəsinin arxasına düşüb və azıb; Yaxınlıqda yatmağa yer tapmadım və artıq üçüncü gündür ki, acam, bu kolun altında yatıram. Şahzadə ona yazığı gəldi və onu da özü ilə evə apardı. Bundan xəbər tutan padşah oğlunun bu hərəkətinə təəccüblənsə də, qızın özünü görəndə təəccübdən özünü saxlaya bilməyib: “Nə cazibədarlıq, nə gözəllikdir. Mənim oğlum! Onu Allah Özü sənə arvad göndərdi, elə bir gözəllik ki, bütün geniş vəziyyətimdə sənə tapa bilmədim. Şahzadə atasının sözlərini eşidəndə hədsiz sevindi, çünki ilk baxışdan qıza qarşı güclü sevgi hiss etdi. Tezliklə qırx gün davam edən toy qeyd olundu; öz əzəməti və əzəməti ilə bu dövlətdə əvvəlki bütün toyları üstələyirdi. Toydan bir müddət sonra padşah hiss etməyə başladı ki, sevimli oğlu gündən-günə qurumağa və solmağa başladı. Bütün məşhur həkimlər çağırıldı, amma şahzadəni nə qədər müalicə etsələr də, hansı dərmanları verməsələr də, heç kim onu ​​naməlum xəstəlikdən sağalda bilmədi. Bir dəfə sərgərdan bir dilənçi-dərviş padşahın sarayına daxil olur, nökərin söhbətindən öyrənir ki, şahzadə sağalmaz bir xəstəliyə tutulur və nəticədə padşah çox kədərlənir və heç kimi qəbul etmir. Sonra dərviş şahzadəni yoxlamaq üçün padşahdan icazə istədi. Padşahın oğluna baxan dərviş xəstəliyin nə olduğunu dərhal anladı və dedi: “Padşaha de ki, onun oğlu çox asanlıqla sağalır, əgər padşah məni asmasa, bütün həqiqəti ona deyəcəyəm”. Padşah oğlunun sağalacağına ümidini itirsə də, yenə də dərvişə qulaq asmaq istəyir və ona görə də onu yanına çağırmağı əmr edir. Dərviş içəri girəndə padşah ona dedi: “Məndən qorxma və bütün həqiqəti söylə, əgər sözün doğrudursa, sənə istədiyin hər şeyi verəcəyəm”.

Dərviş deməyə başladı ki, şahzadənin gözəl bir arvadı var, o, qadın surətində qırx yaşlı ilandan başqası deyil və onunla yaşayan şahzadə ondan xilas olana qədər xəstələnəcək. "Bütün bunları haradan bilirsən və bizi buna inandıra bilərsənmi?" Kral soruşdu. “Bacarıram” deyə dərviş cavab verdi. Bunun üçün axşam üçün hazırlanacaq çox duzlu plov sifariş edin və onunla şahzadənin arvadını yedizdirin. Gecələr yataq otağına bir damcı su qoymayın, yatmağa gedəndə, qoy şahzadə qapını özü bağlasın, yatmış kimi göstərsin və arvadına baxsın, o zaman onun ilan olduğuna əmin olacaq və yox. qadın. Padşah dərvişi pul və çörəklə mükafatlandırıb, özü də onun sözlərinə inanmasa da, onu evinə buraxdı. Padşah oğluna hər şeyi danışdı və onlar dərvişin sözlərini yoxlamaq qərarına gəldilər. Nə isə: şam yeməyində duzlu plov yedikdən sonra gözəl həqiqətən də gecələr çox susadı və ərinə zəng vurmağa başladı, amma o, yatmış kimi göstərərək onun zənginə cavab vermədi. Sonra o, şahzadəyə baxdı və onun yatdığından əmin olub ilana çevrildi və qapının yarığından sürünərək başqa otağa keçdi; sonra su içib şahzadənin yatdığı otağa qayıtdı, yenidən qadına çevrildi və heç nə olmamış kimi yatağa getdi. Şahzadə səhər bütün bunları görüb və hər şeyi atasına təhvil verib. Padşah dərvişi bir daha yanına çağırmağı əmr etdi, sözünün tam əsaslı olduğunu bildirdi və oğlunu arvadından - ilandan necə xilas etmək üçün ondan məsləhət istədi?

Dərviş deməyə başladı ki, şahzadənin gözəl bir arvadı var, o, qadın surətində qırx yaşlı ilandan başqası deyil və onunla yaşayan şahzadə ondan xilas olana qədər xəstələnəcək. "Bütün bunları haradan bilirsən və bizi buna inandıra bilərsənmi?" Kral soruşdu. “Bacarıram” deyə dərviş cavab verdi. Bunun üçün axşam üçün hazırlanacaq çox duzlu plov sifariş edin və onunla şahzadənin arvadını yedizdirin. Gecələr yataq otağına bir damcı su qoymayın, yatmağa gedəndə, qoy şahzadə qapını özü bağlasın, yatmış kimi göstərsin və arvadına baxsın, o zaman onun ilan olduğuna əmin olacaq və yox. qadın. Padşah dərvişi pul və çörəklə mükafatlandırıb, özü də onun sözlərinə inanmasa da, onu evinə buraxdı. Padşah oğluna hər şeyi danışdı və onlar dərvişin sözlərini yoxlamaq qərarına gəldilər. Nə isə: şam yeməyində duzlu plov yedikdən sonra gözəl həqiqətən də gecələr çox susadı və ərinə zəng vurmağa başladı, amma o, yatmış kimi göstərərək onun zənginə cavab vermədi. Sonra o, şahzadəyə baxdı və onun yatdığından əmin olub ilana çevrildi və qapının yarığından sürünərək başqa otağa keçdi; sonra su içib şahzadənin yatdığı otağa qayıtdı, yenidən qadına çevrildi və heç nə olmamış kimi yatağa getdi. Şahzadə səhər bütün bunları görüb və hər şeyi atasına təhvil verib. Padşah dərvişi bir daha yanına çağırmağı əmr etdi, sözünün tam əsaslı olduğunu bildirdi və oğlunu arvadından - ilandan necə xilas etmək üçün ondan məsləhət istədi?