Bu məqalə Şəki Ensiklopediyasının akademik məqaləsidir.
Bu məqalə Şəki Ensiklopediyasının yoxlanılmış məqalələrindən biridir və müəlliflik hüququ Şəki Ensiklopediyasının redaksiyasına məxsusdur!

"Səlim xan" səhifəsinin versiyaları arasındakı fərqlər

Şəki Ensiklopediyası səhifəsi
Jump to navigation Jump to search
 
Sətir 36: Sətir 36:
 
  |Commons                =
 
  |Commons                =
 
}}
 
}}
−
'''Səlim xan''' (?–1826) — 1795 – 1797 və 1805 – 1806-ci illərdə hakimiyyətdə olmuş sabiq Şəki xanı.
+
'''Səlim xan''' (?–1826) — 1795 – 1797 və 1805 – 1806-cı illərdə hakimiyyətdə olmuş sabiq Şəki xanı.
  
 
1805-ci ildə hakimiyyətini möhkəmləndirmək və düşmənlərinə qarşı hərbi dəstək almaq üçün xanlığını Rusiya İmperiyasının tərkibinə qatmışsa da, 1806-cı ildə bacısının Qarabağda ruslar tərəfindən öldürülməsindən sonra, dərhal Şəki xanlığı ərazisindəki rus qoşununu xanlığın ərazisindən qovmuş, bundan 4 ay sonra əks-hücuma keçən ruslarla bir neçə gün döyüşmüş, lakin sonda məğlub olaraq 500 nəfərlik dəstəsi ilə İrana qaçmışdır. O, hakimiyyətini geri qaytarmaq ümidiylə bir neçə dəfə İrandan silahlı dəstə ilə Şəkiyə yürüş etsə də uğur qazana bilməyərək geri çəkilmiş, bir müddət İranda yaşadıqdan sonra 1818-ci ilin dekabrında Osmanlı dövlətinin Bağdadakı canişininin yanına gedərək Osmanlı dövlətindən siyasi sığınacaq istəmişdir. Ona aylıq 2500 quruş maaş təyin edilmiş, əvvəl Ərzurumda, sonra isə Ankarada yaşamaq izni verilmişdir.  
 
1805-ci ildə hakimiyyətini möhkəmləndirmək və düşmənlərinə qarşı hərbi dəstək almaq üçün xanlığını Rusiya İmperiyasının tərkibinə qatmışsa da, 1806-cı ildə bacısının Qarabağda ruslar tərəfindən öldürülməsindən sonra, dərhal Şəki xanlığı ərazisindəki rus qoşununu xanlığın ərazisindən qovmuş, bundan 4 ay sonra əks-hücuma keçən ruslarla bir neçə gün döyüşmüş, lakin sonda məğlub olaraq 500 nəfərlik dəstəsi ilə İrana qaçmışdır. O, hakimiyyətini geri qaytarmaq ümidiylə bir neçə dəfə İrandan silahlı dəstə ilə Şəkiyə yürüş etsə də uğur qazana bilməyərək geri çəkilmiş, bir müddət İranda yaşadıqdan sonra 1818-ci ilin dekabrında Osmanlı dövlətinin Bağdadakı canişininin yanına gedərək Osmanlı dövlətindən siyasi sığınacaq istəmişdir. Ona aylıq 2500 quruş maaş təyin edilmiş, əvvəl Ərzurumda, sonra isə Ankarada yaşamaq izni verilmişdir.  

Səhifəsinin 21:36, 9 iyul 2024 tarixinə olan son halı

Səlim xan
Səlim xan Məhəmmədhüseyn xan oğlu
Şəki xanları və xanzadələri.jpg
Şəki xanları, yaxud xanzadələri (şərti), — Şəki xan sarayında friz (divar rəfi – irəf) üzərində miniatür.
Şəki xanı
13 noyabr/12 dekabr 1795 — 9 may 1797
Sələfi Məhəmmədhəsən xan
Xələfi Məhəmmədhəsən xan
VIII Şəki xanı
ən geci 25 fevral 1805 — 4 noyabr 1806
Sələfi Fətəli xan
Xələfi Fətəli xan və Məmməd bəy
(Müvəqqəti şura,-ən uzağı 59 gün)
Şəxsi məlumatlar
Doğum tarixi 1780-cı ildən əvvəl
Vəfat tarixi 12 aprel 1826(1826-04-12)[1][2], Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg Osmanlı dövləti
Vəfat yeri Qırşəhər(tr)[1][3] (türk.: Kırşehr), Osmanlı İmperiyası
Atası Məhəmmədhüseyn xan
Anası gürcü İvan Baqrationinin qızı, Pyotr[4] və Davud[5] Baqrationilərin bacısı
Həyat yoldaşı Tutu bəyim (İbrahim xanın qızı)
Uşaqları Hüseyn xan, Hacı xan, Süleyman xan, Fəxrunnisə xanım[6], Asiya bəyim [7]
Adının digər versiyaları Selim xan, Selim han Seki, Selim khan Sheki, Salim khan Sheki, Salim khan Shaki, Selim khan Shaki, Селим хан, Сәлим хан

Səlim xan (?–1826) — 1795 – 1797 və 1805 – 1806-cı illərdə hakimiyyətdə olmuş sabiq Şəki xanı.

1805-ci ildə hakimiyyətini möhkəmləndirmək və düşmənlərinə qarşı hərbi dəstək almaq üçün xanlığını Rusiya İmperiyasının tərkibinə qatmışsa da, 1806-cı ildə bacısının Qarabağda ruslar tərəfindən öldürülməsindən sonra, dərhal Şəki xanlığı ərazisindəki rus qoşununu xanlığın ərazisindən qovmuş, bundan 4 ay sonra əks-hücuma keçən ruslarla bir neçə gün döyüşmüş, lakin sonda məğlub olaraq 500 nəfərlik dəstəsi ilə İrana qaçmışdır. O, hakimiyyətini geri qaytarmaq ümidiylə bir neçə dəfə İrandan silahlı dəstə ilə Şəkiyə yürüş etsə də uğur qazana bilməyərək geri çəkilmiş, bir müddət İranda yaşadıqdan sonra 1818-ci ilin dekabrında Osmanlı dövlətinin Bağdadakı canişininin yanına gedərək Osmanlı dövlətindən siyasi sığınacaq istəmişdir. Ona aylıq 2500 quruş maaş təyin edilmiş, əvvəl Ərzurumda, sonra isə Ankarada yaşamaq izni verilmişdir.

12 aprel 1826-cı il tarixdə Ankara yaxınlığındakı Qırşəhərdə (türk.: Kırşehr) vəfat etdikdən cəmi 4 ay sonra – 11 avqust 1826-cı il tarixdə, oğlanlarından biri – Hüseyn xan, Şəkidə xan ola bilmiş, lakin onun hakimiyyəti daha qısamüddətli olmuş, cəmi 3 aya yaxın davam etmişdir.

Həyatı və siyasi fəaliyyəti[redaktə | HTML redaktə]

Şəki xanı olmasına qədər qardaşı Məhəmmədhəsən xanla münasibətləri[redaktə | HTML redaktə]

Mənbələrdə Səlim xanın həyatının Şəkidə hakimiyyətə gəlişinə qədərki dövrü haqqında demək olar ki heç bir məlumat yoxdur. Bircə o göstərilir ki Səlim xan sələfi olan qardaşı Məhəmmədhəsən xanın onu “birütbə” saxlamasını və digər qardaşı Fətəli xanın gözlərini çıxartdırmasını gördükdən sonra “Şəki vilayətinin bəylərindən özünə yoldaş eləyib, tarixi-islamiyyə 1199 (1784/1785) olanda” (digər bir mənbədə 1795-ci illin mart ayında[8]) Şəkidən Cara qaçmış[9] və qardaşını devirmək əzmiylə orada özünə qoşun toplamışdı. 1795-cı ilin son aylarında isə qardaşı Məhəmmədhəsən xan Şəki qoşunu ilə Muğanda – orada qışlayan İran şahı Ağa Məhəmməd şah Qacarın sərəncamında, olarkən Səlim xan Əliskəndər Hüzzatinin başçılıq etdiyi Car və avar qoşunu ilə Cardan Şəkiyə doğru hərəkət edir[10]. Məhəmmədhəsən xan bunu bilən kimi Ağa Məhəmməd şahdan da əlavə qoşun götürüb Səlim xanı qovmaq üçün Şəkiyə qayıdır. İki qardaş arasında ən şiddətli döyüş Göynük kəndi yaxınlığında baş verir, Səlim xan məğlub olub geri çəkilir. Məhəmmədhəsən xan isə Nuxaya qayıdır, lakin sonra Xaçmaz mahalının Tərkeş kəndində onu gözləyən Dəvəli Mustafa xan Qacar adlı İran sərkərdəsinin yanına getdikdə, sonuncu adı çəkilən, şahın sifarişinə uyğun olaraq, onun gözlərini çıxartdırır və özünü də dustaq edərək Təbrizə göndərir. Məhəmmədhəsən xana qarşı belə aqressiv münasibətin səbəbi isə güman edildiyinə görə bu ola bilərdi ki, onun tərəfində Göynükdə vuruşmuş iranlılardan ölən və yaralanan çox olmuşdur[11].

Birinci hakimiyyət dövrü (1795 – 1797)[redaktə | HTML redaktə]

Məhəmmədhəsən xanın kor edilməsi və Təbrizə göndərilməsi nəticəsində onunla hakimiyyət davası edən qardaşı Səlim xanın Şəki xanlığında hakimiyyətə keçməsi üçün gözlənilməz fürsət yarandı. Əlbəttə ki Səlim xan bu imkandan yararlandı, o, Nuxaya gəldi və hakimiyyətə yiyələndi.

Şəkidə tərtib olunmuş maddeyi-tarixlərdə Səlim xanın Şəkidə birinci dəfə hakimiyyətə gəlməsi tarixi belə göstərilir:

" Alicah Səlim xanın Şəki vilayətini Məhəmmədhəsən xanın əlindən alması tarixi: cəmadiyül-əvvəl 1210 ( 13 noyabr/12 dekabr 1795) [12]. "

Səlim xan Şəki xanı olduqdan sonra qardaşı Məhəmmədhəsən xanın 7 azyaşlı oğlunu öldürtdürdü. Onlardan biri qubalı Fətəli xanın bacısı oğlu idi[10].

1796-cı ilin əvvəllərində Ağa Məhəmməd şah Qacar İrana çəkildi. Əvəzində isə Cənubi Qafqaza şimaldan general Valerian Zubovun başçılığı altında rus qoşunları yeridildi. Ruslar Xəzərsahili əraziləri tutduqdan sonra Gəncəyə doğru hərəkət etdilər. Cavad xan müqavimət göstərməyib qalanı onlara təslim etdi. Bu arada – 18 iyul tarixində, rus hərbi düşərgəsinə gəlmiş Səlim xanın nümayəndəsi Səlim xanın xahişini çatdırdı ki, bir nəfər hörmətli şəxsi göndərsinlər və o, yəni Səlim xan, həmin hörmətli şəxsin qarşısında xalqla birlikdə Rusiyaya sədaqət andı içmək istəyir. Valerian Zubovun rus çariçası II Yekaterinaya göndərdiyi 5 avqust tarixli məktubundan məlum olur ki, tezliklə o, Səlim xanın xahişini yerinə yetirmiş, Səlim xan isə Sədaqət andı mətnnini (rus.: присяжный лист) imzalamışdır[13].

Lakin az müddət sonra – elə həmin ilin sonlarında, II Yekaterina vəfat etdi, onun yerinə taxta çıxan I Pavel isə beynəlxalq vəziyyətlə əlaqədar olaraq rus qoşunlarını Cənubi Qafqazdan geri çağırdı. Bundan sonra – 1797-ci ildə, Ağa Məhəmməd şah Qacar ikinci dəfə Cənubi Qafqaza yürüşə başladı. O, birincici yürüşü zamanı kor etdirdiyi sabiq Şəki xanı Məhəmmədhəsən xanı da özü ilə götürmüşdü. Məlum olduğu kimi, bu yürüşü zamanı – iyun ayında, Ağa Məhəmməd şah Şuşa qalasında öz adamlarının sui-qəsdi nəticəsində öldürüldü. Ölümündən təxminən 1 ay əvvəl isə o, sabiq Şəki xanı Məhəmmədhəsən xanı yenidən Şəkidə hakimiyyətə gətirmişdi. Bunun dəqiq vaxtı isə Şəkidə tərtib olunmuş maddeyi-tarixdə belə göstərilir:

" Məhəmmədhəsən xanın Təbrizdən gəlməsi və Səlim xanın getməsi tarixi: 12 zilqədə 1211 (9 may 1797)[12] "

Amma digər mənbələrdə Məhəmmədhəsən xanın yalnız Ağa Məhəmməd şah Qacarın ölümündən sonra, özü də Şamaxı xanı Mustafa xanın köməyi ilə ikinci dəfə Şəkidə hakimiyyətə gətirilməsi göstərilir[14].

Şəkidə təkrarən hakimiyyətə gəlməsi üçün siyasi mübarizəsi[redaktə | HTML redaktə]

1801-ci ildə Gürcüstan Rusiya İmperiyasına birləşdirildi və bundan sonra rusların Cənubi Qafqazda hegemonluğu gündən-günə artmağa başladı. Onlar 1804-cü ilin əvvəlində Gəncə xanlığını işğal etdikdən sonra isə Şəki xanlığı qərbdən daha çox rus hakimiyyəti altında olan ərazilərlə əhatə olundu.

Belə bir şəraitdə Səlim xan Şəkidə bir daha hakimiyyətə gəlmək üçün rusların dəstəyindən istifadə etmək istəyirdi. O, bu məqsədlə Rusiya qoşunlarının Gürcüstandakı baş komandanı knyaz Pavel Sisianova məktublar yazdı. İlk məktubu imzasız olduğu üçün knyaz Pavel Sisianov onu cavablandırmağı özünə yaraşdırmayıb, bu işi – yəni cavab yazmaq işini, polkovnik Pavel Karyaginin öhdəsinə buraxdı. Sonuncu adı çəkilən isə Səlim xan üçün “imzasız məktuba Rusiyada heç kimin hörmət etmədiyini” vurğulamaqla yanaşı, həm də ona məsləhət görmüşdü ki “əgər nəyəsə nail olmaq istəyirsə, yaxşı olar ki Tiflisə gəlsin”. Lakin Səlim xan Tiflisə getmədi, əvəzində dəstək üçün Şamaxı xanı Mustafa xana müraciət etdi[15]. Mustafa xan isə Səlim xanın təklifindən öz məqsədi üçün istifadə etmək istəyirdi. Polkovnik Pavel Karyaginin 12 mart 1805-ci tarixli raportunda xatırlanır ki, raport yazılan vaxtdan bir müddət əvvəl,

" Mustafa xan guya Səlim xanın sifarişini yerinə yetirirmiş kimi, Şirvan ordusu ilə Şəki xanlığının sərhədlərinə doğru hərəkət edib. Məhəmmədhəsən xan da Şəki ordusunu götürüb vuruşmaq əzmiylə əvvəl Mustafa xanın qarşısına – vuruşmağa, gedib, lakin sonda, vuruşmaq fikrindən vaz keçib, ordusunu buraxıb və özünü təkcənə Mustafa xana təslim edib. Mustafa xan Məhəmmədhəsən xanı əsir kimi Şamaxıya göndərib, Səlim xana isə deyib ki ona inanmır, bu şərtlə onu Şəkidə xan edə bilər ki, oğlunu və qızını əvvəlcə “əmanət” kimi ona versin. Səlim xan o saat Mustafa xanın tələbini yerinə yetirib. Amma Mustafa xan ürəyində Şəki xanlığını özü ələ keçirmək istəyirmiş və buna görə də, öz naiblərini gizlincə Nuxa şəhərinə göndəribmiş ki, şəhəri idarə etsinlər və Məhəmmədhəsən xanın adından onun bütün xəzinəsini tələb etsinlər. Səlim xan isə bunu və özünün aldadıldığını bilən kimi, naiblərin göndərilməsi barədə Nuxadakı kor qardaşı Fətəli ağaya xəbər ötürə bilib. Nuxa adamları ayağa qalxıb Mustafa xanın naiblərini qovublar və Fətəli ağanı müvəqqəti xan seçiblər. Mustafa xan nuxalıların seçimi ilə razılaşmağa məcbur olub və yeni Şəki xanı seçilmiş Fətəli xana məktub yazıb oğlunu “əmanət” kimi Şamaxıya göndərəcəyi təqdirdə onu Şəki xanı kimi tanıyacağını bildirib. Fətəli xan həmin saat oğlunu Mustafa xanın yanına yollayıb. Bundan sonra Mustafa xan Səlim xana onu Şəkidə xan edəcəyi barədə verdiyi vədindən imtina edib və bildirib ki əvəzində ona Şirvanda yaxşı bir mahal verə bilər. Səlim xan əvvəlcə bu təkliflə razılaşıb, lakin Mustafa xanın yanından ayrılan kimi, birbaşa Nuxaya gedib və hamı tərəfindən, o cümlədən, qardaşı Fətəli xan tərəfindən Şəki xanı kimi qəbul olunub[16][17]. "

Raportda təsvir edilən hadisələrin nə vaxt başlayıb nə vaxt bitdiyini bilmək üçün isə aidiyyatı olan digər məlumatlara da diqqət yetirilməsinə ehtiyac var. Məsələn, Fətəli xanın oğlu Kərim ağa Şəkixanovun yazdığına görə onun atası “iki-üç ay” xanlıq etmiş, Səlim xan isə Nuxaya heç də təntənəli şəkildə yox, əslində gizlincə gəlmiş və gecə vaxtı qalanı qoruyan bəylərin Fətəli xana xəyanəti nəticəsində xəlvəti olaraq qalaya daxil olmuşdur[18]. Pavel Sisianov isə Səlim xana yazdığı 28 yanvar 1805-ci il tarixli məktubunda Mustafa xanın Nuxaya öz naiblərini göndərməsi, Şəki xanlığını Səlim xana vermək istəməməsi, Fətəli xanın Nuxada xan olması barədə yayılan şayiələrdən təəssüfləndiyini və bu şayiələrin doğru olmaması üçün dua etdiyini[19], növbəti – 25 fevral, 1805-ci il tarixli məktubunda isə Səlim xanın yenidən Nuxada xan olmasına görə sevindiyini və bu münasibətlə onu təbrik etdiyini bildirmişdir[19]. Beləliklə, aydınlaşır ki bu hadisələr, o cümlədən Fətəli xanın xanlıq dövrü, raportda təsvir edildiyi kimi heç də bir-iki gün ərzində başlayıb sona çatmadığı kimi, Kərim ağa Şəkixanovun yazdığı kimi də heç də iki-üç ay davam etməmiş, təxminən, bir aya yaxın müddət ərzində baş vermişdir.

İkinci hakimiyyət dövrü (1805 – 1806)[redaktə | HTML redaktə]

Rus hərb tarixçisi Nikolay Dubrovin Səlim xanın Mustafa xanı Şəkidən çıxrtmasını və hadisələrin sonrakı gedişatını belə təsvir edir:
"
Nikolay Fyodoroviç Dubrovin

Həqiqətən də tezliklə xəbər əldə edildi ki, Mustafa Şəki sərhədlərinə yaxınlaşır. Baş komandanın əmri ilə Yelisavetpoldan mayor Yakimovun başçılığı altında 300 nəfərlik qoşun və iki top Səlim xana köməyə göndərildi. Köməyə gedənlər Dəhnə kəndi yaxınlığında şəkililərlə birəşən kimi mayor Yakimov Mustafanın üzərinə getdi və onun 6 min nəfərdən ibarət qoşununu Şəki torpağında məğlub etdi. Mustafa geri çəkildi və Cəyirli xəndəklərinə sığındı.

Qələbədən ruhlanan Səlim xan knyaz Sisianovdan hücumu davam etdirmək və Şamaxını tutmaq üçün icazə istədi. Baş komandan buna razılıq verməsə də mayor Tarasovu Mustafanın yanına bu bəyanatla göndərdi ki, Səlim Rusiya təbəəsidir, buna görə də əgər Mustafa düşmənçilikdə davam edəcəksə, onda Rusiya tərəfindən cəzalandırılacaqdır.

Şirvan hakimi Səlimlə barışdı; and içdi ki onunla dostluq edəcək, tutub saxladığı adamlarını, sürülərini qaytaracaq və knyaz Sisianova da yazılı şəkildə bildirdi ki, o heç vaxt Rusiya imperatorunun istəyinə qarşı çıxmaq fikrində olmamışdır[20]

"
.

Necə ki Səlim xanın Şəkidə xan olması ruslar tərəfindən sevinclə qarşılanmışdı, eləcə də bundan sonra ruslar Səlim xanın hakimiyyətdə qalması üçün ona dəstək nümayiş etdirdilər. Məsələn, Səlim xanın Şəkidə ikinci dəfə xan olmasından az sonra Şamaxı xanı Mustafa xan Şəki xanlığına yürüş edərkən Səlim xan rusların hərbi yardımından istifadə etmişdir. Başqa sözlə, Pavel Sisianov Səlim xana yazdığı 19 mart 1805-ci il tarixli məktubunda Səlim xanın sərəncamına Yelisavetpoldakı rus ordusundan mayor Yakimovun başçılığı altında 300 nəfər və 2 top göndərilməsi barədə göstəriş verdiyini[17], növbəti, 3 aprel tarixli məktubunda isə həmin hərbi yardımın nəticəsi olaraq, Mustafa xanın Şəki torpağında məğlubiyyətə uğramasını qeyd etmişdir[21].

Şəki xanlığının Rusiyanın tərkibinə keçməsi barədə Kürəkçay traktatını imzalaması[redaktə | HTML redaktə]

“Gələsən-Görəsən” qalasının xarabalığı, 2011-ci il – Səlim xan 1805-ci ilin yayında, İrandan gözlənilən hərbi müdaxiləni məhz bu qalada dəf etmək fikrində idi[22].

26 may 1805-ci il tarixdə Pavel Sisianovun Kürəkçay sahilində qurduğu düşərgədə Qarabağ xanı İbrahim xan Qarabağ xanlığının Rusiya İmperiyası tərkibinə keçməsi barədə Kürəkçay traktatına imza atdı. İbrahim xan Səlim xanın həm qayınatası, həm də bacısının əri idi. İbrahim xandan sonra Səlim xan da Pavel Sisianovun düşərgəsinə getdi və 2 iyun 1805-ci il tarixdə 2-ci Kürəkçay traktatını – Şəki xanlığının Rusiya İmperiyası tərkibinə keçməsi barədə sənədi imzaladı[23].

İbrahim xan və Səlim xan Pavel Sisianovun düşərgəsinə hər biri 600 atlı ilə gəlmişdi və onların orada qaldıqları hər gün üçün 100 qızıl çervon pul xərclənilmişdi. Bundan başqa, ruslar İbrahim xana və Səlim xana əlavə olaraq pul və qiymətli hədiyyələr də təqdim etmişdilər[24].

Tezliklə – 22 iyul 1805-ci ildə isə rus çarı I Aleksandr Səlim xanın adına fərman verib, Kürəkçay traktatını təsdiqlədi və Səlim xana general-leytenantı rütbəsi verdi. Bundan başqa, Çar Aleksandr Şəki xanlığının Rusiya İmperiyasının tərkibinə keçməsinin rəmzi olaraq, Səlim xana Rusiyanın gerbli bayrağı ilə bir qılınc da göndərdi[4][25].

Cənubi Qafqaz Səlim xanın hakimiyyətdə olduğu dövrə yaxın illərdə (1809-1817)
17-ci yeger alayının sıravisi, unter-zabiti və ober-zabiti 1802-ci ildə (Adolf Şarleman).

Şamaxı xanı Mustafa xanla yeni münasibətləri[redaktə | HTML redaktə]

Pavel Sisianov Kürəkçay çayı sahilindəki düşərgəsində ikən Qarabağ və Şəki xanları kimi Şamaxı xanı Mustafa xanın da traktat imzalamasını istəmişdi, lakin Mustafa xan, o vaxt onun yanına getmədi. Bundan sonra Pavel Sisianov hesab etdi ki əgər Mustafa xan öz xoşu ilə xanlığını Rusiya İmperiyasının tərkibinə qatmaq istəmirsə, deməli, bunu ona zorla məcbur etmək lazımdır və Şamaxı xanlığına qarşı hərbi əməliyyatların başlanılmasına qərar verdi. Lakin Səlim xan Pavel Sisianov qarşısında Mustafa xanı yola gətirəcəyinə boyun olaraq hərbi əməliyyat barədə qərarının icrasını təxirə sala bildi. Bundan sonra Səlim xan oğlu[26] üçün Mustafa xanın qardaşı qızına elçi göndərdi. Nəticədə iki keçmiş düşmən bir-biri ilə yaxınlaşdı və qohumlaşdı. Daha sonra Səlim xan Mustafa xanla onun Pavel Sisianovun yanına getməsi, traktat imzalaması üçün danışıqlara başladı. O, Mustafa xanın Pavel Sisianovun yanında olacağı müddət ərzində təhlükəsizliyinə əmin olması üçün hətta öz oğlunu da girov kimi ona verməyi vəd etmişdi. İki həftə keçdi, lakin Mustafa xan yenə də Pavel Sisianovun yanına getmədi. Səlim xan Mustafa xanı yola gətirmək üçün yenə vaxt istədi. Pavel Sisianov əlavə dörd gün də vaxt verdi. Bu müddət bitdi, lakin Mustafa xandan heç bir cavab gəlmədi. Onda Pavel Sisianov 10 dekabr tarixdə özü Mingəçevir keçidinə gəldi və Səlim xana göstəriş verdi ki, 500 Şəki süvarisi ilə Göyçay çayı sahilinə − Şəki-Şirvan sərhədinə getsin. 12 dekabrda ruslar Mingəçevir keçidini keçib, Şəki xanlığının ərazisi ilə Şamaxı xanlığına doğru irəliləməyə başladılar və 23 dekabrda Yeni Şamaxının 5-6 km-liyində olan “Bəyim arx” deyilən yerə çatdılar. Buradan isə Mustafa xanın iqamətgahı olan Fitdağ qalasına istiqamət götürdülər. Rusların lap yaxınlaşdığını görən Mustafa xan Pavel Sisianovdan təhlükəsizliyinə yüksək təminat aldıqdan sonra onun yanına getdi və 6 yanvar 1806-cı il tarixində Şamaxı xanlığının Rusiyanın tərkibinə keçməsi barədə traktatı imzalamağa məcbur oldu[27].

Ruslara qarşı çıxması[redaktə | HTML redaktə]

Pavel Sisianov Şamaxı xanlığını Rusiya İmperiyasının tərkibinə qatdıqdan sonra, yürüşünü Bakı xanlığı istiqamətində davam etdirir, lakin 20 fevralda Bakı xanı ilə danışıqlar zamanı öldürüldü[28]. Bundan sonra 14 iyunda, Qafqaz xəttinə və Gürcüstandakı Rusiya qoşunlarının baş komandanı vəzifəsinə İvan Qudoviç təyin olundu[29].

Bu arada – iyun ayının 12-də, şahzadə Abbas Mirzənin başçılığı altında 20 minlik İran ordusu Şuşa qalasına yaxınlaşmışdı. Qaladakı rus qoşununun komandanlığı İbrahim xanın İrana meyl etməsindən şübhələnərək onu bəzi ailə üzvləri və qulluqçuları ilə birlikdə gülləboran etdilər. O cümlədən, İbrahim xanın arvadlarından biri – Səlim xanın bacısı da həmin qətliamda dünyasını dəyişdi. Rusların törətdikləri bu hadisəni və bacısının öldürülməsini bilən Səlim xanın reaksiyası isə sərt və qəti oldu – dərhal Şəki xanlığı ərazisindəki rus qoşununu xanlığının ərazisindən qovdu.

Rus qoşununu Şəki xanlığı ərazisindən çıxarması[redaktə | HTML redaktə]

Bu zaman Şəki xanlığı ərazisində – Səlim xanın iqamətgahı olan Nuxa qalasından 20 verst (təxm. 21 km.) kənardakı hərbi düşərgədə, rusların 17-ci yeger alayının mayoru İvan Parfyonovun başçılıq etdiyi bir dəstə vardı. Dəstə Tiflis müşketyor alayından olan 285 nəfərdən ibarət idi və onların da istifadəsində 2 top vardı.

Nikolay Dubrovinin yazdığına görə,

" Səlim xan İbrahim xanın öldürülməsindən xəbərdar olan kimi, mayor Parfyonovun yanına adam göndərib, təcili öz yanına gəlməsini istəyir. Səlim xanın göndərdiyi adam Parfyonova deyir ki, xan onunla təcili görüşmək istəyir, guya, iranlıların onun xanlığına yaxınlaşması barədə ciddi bir məlumat alıb və niyyəti də budur ki, rus dəstəsi ilə öz qoşununu birləşdirib sərhəddə doğru - düşməni qarşılamağa getsin. Parfyonov Səlim xanın dəvətini qəbul edir, bir adütant və 15 nəfər mühafizəçi kazak ilə birlikdə səhər tezdən düşərgəni tərk edir. Nuxaya 7 verst qalanda, Səlim xanın 3 min nəfərlik hərbi düşərgəsi ilə qarşılaşır. Qarşılaşdığı bu mənzərə onu iranlıların yaxınlaşması barədə şayiənin doğru olmasına daha da inandırır və heç nədən şübhələnmədən Səlim xanın hərbi düşərgəsinə gedir. Onu burada xanın məmurlarından biri qarşılayır, onunla müxtəlif məsələlər barədə 4 saat söhbət etdikdən sonra, adütantı ilə birlikdə öz çadırına dəvət edir, özü isə onların gəlişi barədə xana məlumat vermək adıyla çıxıb gedir. 1 saatdan sonra 100 nəfər silahlı şəkili onun mühafizəçi kazaklarına qəfildən hücum edirlər, bəzisini qılıncdan keçirirlər və bəzisini isə tərksilah edirlər. Şəkililər kazakların paltarlarını cırırlar, onları bir alt paltarında saxlayıb əllərini arxadan bağlayırlar və atlarını da götürürlər. Eyni vaxtda 6 nəfər əlində sıyrılmış xəncərlə Parfyonovun olduğu çadıra soxulur, onu da yerə yıxıb ağzını bağlayırlar, bütün qiymətli əşyalarını və pullarını götürürlər, əllərini arxadan bağlayıb, belə bir vəziyyətdə, piyada, qova-qova və güclü mühafizə altında Nuxa qalasına aparırlar. Lakin bir-neçə saat Nuxa qalasında zindanda saxladıqdan sonra yenidən həmin yerə - Səlim xanın düşərgəsinə, gətirirlər və burada axşam ona bildirirlər ki, onları azad edirlər, bu şərtlə ki, başçılıq etdiyi dəstəni Şəki xanlığı ərazisindən çıxartsın.

Ivan Parfyonov gecə vaxtı öz düşərgəsinə qayıdır, orada ona məlumat verirlər ki, gündüz Şəki qoşunları düşərgəyə yaxınlaşıbmış və düşərgədən atəş açılmasına baxmayaraq, şəkililər rusların düşərgə ətrafında otlayan atlarını qovub dağıdıblarmış.

Səhər rus hərbi düşərgəsi Şəki qoşunu tərəfindən mühasirəyə alınır və ruslardan tələb olunur ki, onlar həmin saat Şəki xanlığı ərazisini tərk etsinlər[30].

"


Beləliklə, Cənubi Qafqazda ilk dəfə olaraq rus qoşunu tutduğu mövqeni tərk etməyə məcbur edilir. Bu hadisə barədə İvan Parfyonovun 24 iyun tarixli raportunda məlumat verdiyini nəzərə alsaq, onun 23 iyun tarixində həbs edildiyini, rus qoşunlarının isə 1 gün sonra - 24 iyun tarixində, Şəki xanlığı ərazisini tərk etdiyini güman etmək olar.

Rus hərb tarixçisi bu hadisəni Cənubi Qafqazda qalibiyyətlə hərəkət edən rus ordusu üçün biabırçılıq kimi qiymətləndirmişdi[31].

Ruslarla toqquşma[redaktə | HTML redaktə]

Oktyabrın sonunda rus general-mayoru Pyotr Nebolsin böyük bir qoşunla Şəki xanlığının ərazisinə daxil oldu. Qoşunun şəxsi heyəti 26 zabitdən və aşağı rütbəli 886 nəfərdən ibarət idi və onların istifadələrində 5 top vardı. Bundan başqa, mayor Prosvirkin Sevastopol alayından 235 nəfərlə və 2 topla Mingəçevir keçidində, həmçinin Tiflis alayının mayoru Tokarev qarnizondan 875 nəfərlə Yelisavetpolda dəstək üçün hazır vəziyyətdə durmuşdular[32].

Pyotr Nebolsin Arvatan[33] deyilən yerə çatanda ona məlumat verilir ki Nuxa şəhərinin bütün əhalisi dağlara çıxarılıb. Səlim xan özü isə müqavimət göstərmək fikrindədir və başına 1000-ə qədər silahlı yığıb.

Rus hərb tarixçisinin yazdığına görə, Səlim xanın süvariləri Arvatanda rus hərbi düşərgəsinə lap yaxınlaşmışdılar, lakin hücum etməyə cəsarət etməyiblərmiş. Bu zaman Pyotr Nebolsin Səlim xandan tələb edir ki oğlunu “əmanət” versin, Səlim xanın cavab məktubunda isə müxtəlif məsələlərdən söhbət açılır, amma “əmanət” məsələsinə heç toxunulmur. Arvatandan Nuxaya doğru hərəkətə keçən Pyotr Nebolsin Əyriçay üstündəki körpüdə və Qışlaq kəndində şəkililərin ciddi müqaviməti ilə üzləşir.

  • Şəki xanlığının ordusu döyüşdə.

  • Şəki xanlığının ordusu döyüşdə.

  • Şəki xanlığının ordusu döyüşdə.

  • Şəki xanlığının ordusu döyüşə başlayır.

Ən şiddətli döyüş noyabrın 3 də Nuxanın 2 verstliyində baş verir – 8 min nəfər şəkili, hansı ki, onların içində ləzgilər də vardı, dörd bir tərəfdən ruslara hücum edirlər. Döyüş səhər saat 8-dən axşam saat 7-yə qədər davam edir. Bu döyüşdə rusların əlinə keçmiş qənimətlərin içində xanlığın altı bayrağı da olmuşdu[34].

  • 1.) Şəki xanlığının bayraqlarından biri.

  • 2 a.) Şəki xanlığının bayraqlarından biri.

  • 2 b.) Şəki xanlığının bayraqlarından biri.

  • 3.) Şəki xanlığının bayraqlarından biri[35].

Ruslar gecəni Nuxanın 1 verstliyində keçirirlər və səhər – 4 noyabr tarixində, döyüşü davam etdirib Nuxanı tuturlar. Səlim xan dağa qaçır.

Abbasqulu ağa Bakıxanovun yazdığına görə

"

Səlim xan qabaqcadan Naibüssəltənədən (İran şahzadəsi Abbas Mirzədən) çoxlu pul almışdı, Car və Avar ləzgilərini gətirib, mükəmməl qüvvə ilə yerin çətinliyinə və lazımi hazırlığa arxalanaraq müqavimətə girişdi. Müharibə zamanı ləzgilər qaçdı...[36]

"


Rus mənbəsinin verdiyi məlumata görə bu döyüşlərdə qarşı tərəfdən 500-dək adam öldürüldüyü halda, onlardan – yəni ruslardan, aşağı rütbəli cəmi 23 nəfər həlak olmuş, 4 zabit və aşağı rütbəli 27 nəfər isə yaralanmışdır.

Döyüşdən az sonra[redaktə | HTML redaktə]

Şəhər ruslar tərəfindən tutularkən, burada əvvəl onların özlərindən başqa kimsə gözə dəymirdi. Dağlara qalxmış əhalinin Səlim xan tərəfindən daha da uzaqlara deportasiya edlilməsinin qarşısının vaxtında alınması və dağlardakı adamların öz evlərinə qaytarılması üçün Pyotr Nebolsin mayor Solovyovun başçılığı altında 300 nəfərlik bir dəstəni 2 topla tez-tələsik dağlara göndərdi. Adamlar tezliklə dağlardan düşüb öz evlərinə qayıtdılar, şəhərdə və ətraf kəndlərdə həyat öz əvvəlki axarında davam etməyə başladı.

Səlim xanın yaxınları isə şayiə buraxmışdılar ki, guya o, bəzi bəylərlə birlikdə Arazın o biri tayına – Ərdəbilə qaçıb, amma ruslar dəqiqləşdirə bilirlər ki, əslində o, qohumu Şamaxı xanı Mustafa xanın yanında gizlənir. Ruslar Mustafa xana məktub yazıb tələb edirlər ki, Səlim xanı onlara təslim etsin. Mustafa xan isə öz növbəsində ruslara cavab yazır ki, Səlim xan onun ərazisini az müddət əvvəl tərk etmişdir. Sonra ruslar öyrənirlər ki Səlim xan Göynük kəndindədir. Ona imkan verirlər ki, ailəsi və yaxınları ilə birlikdə Kəldək kəndinə köçsün. Səlim xan noyabrın 11-də Pyotr Nebolsinin yanına məktubla bir adam göndərib xahiş edir ki, həmin adamı məktubla birlikdə Tiflisə yola salsın. Onun xahişi yerinə yetirilir. Lakin, əvəzində Cənubi Qafqazdakı rus qoşunlarının Tiflisdə oturan baş komandanı İvan Qudoviç Pyotr Nebolsindən tələb edir ki, Səlim xanı ya tutsun, ya da tuta bilmirsə Kəldəkdən qovsun və onun Şəki xanlığı ərazisində yaşamasına imkan verməsin. İvan Qudoviçin bu sərəncamından sonra Səlim xan Şəkidə çox qala bilmir və 500 nəfərlik dəstəsi ilə İrana keçir. Orada şahzadə Abbas Mirzənin qonağı kimi qəbul olunur və Təbrizdə yaşamaq icazəsi alır[37].

Pyotr Nebolsin Şəki xanlığının idarəsini müvəqqəti olaraq Fətəli xan və Məmməd ağaya tapşırmışdı. Əhali bu seçimdən razı idi, lakin bir çoxları Səlim xanın qayıdacağından ehtiyat edirdilər və həmin səbəbdən də xan üsul-idarəsinin tamamilə ləğv edilməsini istəyirdilər. Ona görə ruslar Səlim xanı bütün imtiyazlarından, o cümlədən, general-leytenant rütbəsindən də məhrum etdilər ki camaat onun bir daha xan olmayacağına əmin olsun.

İvan Qudoviç Şəkiyə kimi xan təyin etmək barədə bir aydan çox fikirləşdi və nəhayət, dekabr ayında, keçmiş Xoy xanı Cəfərqulu xana – hansı ki Tiflisdə elə öz yanında idi, ona Şəki xanı olmağı təklif etdi. Cəfərqulu xan İvan Qudoviçin təklifini məmnuniyyətlə qəbul etdi və Şəki xan təyin edildi[38].

Həyatının son 20 ili[redaktə | HTML redaktə]

Səlim xan 1813-cü ilədək – Rusiya ilə İran arasında Gülüstan sülh müqaviləsinin bağlanmasınadək, bir neçə dəfə İrandan silahlı dəstə ilə Şəkiyə yürüş etməyə cəhd göstərmiş, lakin bütün cəhdləri uğursuz başa çatmışdır. Buna baxmayaraq, 1812-ci ildə Osmanlı sultanına məktub yazaraq, Dağıstan əmirləri ilə ittifaq yaratdığını və rus qoşunlarını Şirvandan tamamilə çıxartdığını bildirmişdir[39]. İddia etmişdir ki, əgər sultandan fərman sadir olarsa, rusların Tiflisdən də tamam xaric edilməsi imkan daxilindədir. Osmanlı sultanına yazdığı bu və sonrakı ildəki digər məktublarının və həmin məktublarda göstərdiyi tələblərinin qarşılığında ona “Dağıstan sərəsgəri” rütbəsi verilir.

Səlim xan 1818-ci ildə İranda – Ərdəbilin Meşgin mahalında, yaşayırdı (Azərbaycan dramaturgiyasının banisi hesab edilən Mirzə Fətəli Axundov öz “Tərcümeyi-hal”ında göstərir ki, 6 yaşında anası ilə birlikdə himayəsinə sığındıqları və təlim-tərbiyə aldığı şəxs – anasının əmisi Axund Hacı Ələsgər, Meşgin mahalında sabiq Şəki xanı Səlim xanın xidmətində imiş[40]).

Elə həmin 1818-ci ilin dekabr ayında 125 nəfər adamı ilə birlikdə Həccə getmək adı ilə İran hüdudlarını tərk edərək Bağdada – Osmanlı dövləti ərazisinə keçir. O, Bağdad valisi Davud paşanın yanına gedərək Osmanlı dövlətindən sığınacaq istəyir. Davud paşa Səlim xanın farsca yazdığı və özünü “vali-ye Şəki və Şirvan, sabiq-e sərəsgər-e Dağıstan” kimi təqdim etdiyi məktubunu 6 dekabrda Osmanlı sultanına göndərir[41]. Səlim xanın məktubu ilə Osmanlı sultanı II Mahmud (1808–1839) şəxsən tanış olur, ona Ərzurumda iqamət etmək icazəsi verilir və aylıq 2500 quruş maaş təyin edilir. Səlim xan 1819-cu ilin yayında Ərzuruma yerləşdirilir[42]. Onun Ərzruma yerləşməsi xəbəri ruslara bir qədər gec – yalnız 1820-ci ilin aprel ayında gedib çatır[43].

Lakin Ərzrumda yerləşmək izni və aylıq 2500 quruş maaş Səlim xanı qane etmirdi. Səlim xan İstanbula məktublar yazır, adam göndərir, Osmanlı dövlətindən daha çox şey tələb edir. Vəziyyət o həddə çatır ki, onun maaşının dayandırılmasına və gəldiyi yerə geri göndərilməsinə qərar verilir[44]. Lakin Səlim xan geri dönmək fikrində olmadığını heç ölüsünün də “İslam məmləkətindən” çıxmasını arzulamadığını bildirir[45]. İstanbula göndərdiyi növbəti məktubların nəticəsi olaraq onun illik 2500 quruş maaşı bərpa edilir, özünə isə Ankarada yaşamaq izni verilir[46].

Səlim xan 1822-ci ilin may ayından Ankarada yaşamağa başlayır. Lakin “məktub yazmaq peşəsindən” əl çəkmir; vaxtaşırı olaraq Osmanlı sultanına məktublar yazaraq yeni tələblər irəli sürür – məsələn, maaşının artırılması, Bursaya köçməsinə icazə verilməsi, sultanla görüş icazəsi və s. Lakin bunların hamısı rədd edilir[47].

Ölümü[redaktə | HTML redaktə]

Səlim xan 1826-cı il aprelin əvvəllərində Ankaradan Həccə yola düşmüş, lakin Ankaradan çıxan kimi – 12 aprel 1826-cı il tarixdə, Ankara yaxınlığındakı Qırşəhərdə vəfat etmişdir. Səlim xanın vəfatında xeyli şübhəli məqamlar var. Sözsüz ki, o, tezliklə, Rusiya-İran müharibəsinin başlayacığından xəbərdar olub və buna görə də İrana qayıtmağa çalışmışdı ki, İranın hərbi dəstəyi ilə Şəkidə hakimiyyətini bərpa etsin. Amma Osmanlı dövlətində ölkənin sirlərini bilən şəxslərin ölkədən çıxmasına qısqanclıqla yanaşırdılar. Buna görə də, çox güman ki, Səlim xan İrana getmək üçün “Həccə getmək” adı ilə Ankaradan çıxmağa məcbur olub. Lakin Səlim xanın əsil məqsədinin Osmanlı hakimiyət dairələrindən gizli qalması da mümkünsüz idi və buna görə də, onun Ankaradan çıxdıqdan sonra bir günlük məsafədə vəfat etməsi də, heç də təsadüfi görünmür, ola bilər ki, o, yolda Osmanlı xəfiyyəsi tərəfindən zəhərlənərək zərərsizləşdirilmişdir.

Səlim xanın ölüm xəbəri rus hakimiyyət dairələrinə ilk olaraq, yalnız həmin ilin Həcc mövsümü zamanı – iyul ayının 10-da, gəlib çatdı. Bunu isə bir qədər əvvəl Həcc ziyarətinə yola düşmüş şəkililərdən biri yolda öyrənmiş və hələ Məkkəyə gedib-gəlməmiş, Dəməşq şəhərində ikən, hansı yollasa təcili olaraq ruslara çatdırmışdı. O, həm də bildirmişdi ki,

"

Səlim xan Kır şəhərinə Anqüri (Ankara) şəhərindən gəlmişdir və Osmanlı limanlarından gəmi ilə Məkkəyə ziyarətə getməyə icazəsi vardı. Vəsiyyətinə uyğun olaraq, Şəkidən qaçaq düşənlərdən biri – küngütlü Çələbi əfəndi, onun yerinə Həccə gedir, Səlim xanın əmlakı isə arvadı ilə Anqüridən (Ankaradan) İrandakı oğullarına göndərilib[1]

"

Xarakteri haqqında[redaktə | HTML redaktə]

XIX əsr Azərbaycan tarixçisi Abbasqulu ağa Bakıxanov Səlim xanın xarakterini belə təsvir edir:

"

Səlim xan xoşrəftar, kefcil və rəhmsiz bir əmir idi.[36]

"

Ailəsi[redaktə | HTML redaktə]

Həyat yoldaşları:

  1. Tutu bəyim – İbrahimxəlil xanın qızı, 1826-cı ildə Səlim xanın vəfatından sonra İrana dönüb, İranda da vəfat edib.

Oğulları:

  1. Hüseyn xan – sonuncu Şəki xanı, 1826-cı ildə İrandan gələrək 3 aya yaxın müddətdə xanlıq edib.
  2. Hacı xan – İranda Kirmanşahın qubernatoru olub və həmin şəhərin yaxınlığındakı Kerend kəndinin adamları tərəfindən öldürülüb.
  3. Süleyman xan – anasının və atasının ölümündən sonra xalası Gövhər ağa tərəfindən evladlığa götürülüb, rus ordusunda xidmət edib, Varşavada vuruşub və podpolkovnik rütbəsinə qədər yüksəlib.

Qızları:

  1. Fəxrunnisə xanım[6], Nuxada Mahmud ağanın arvadı olub, 6 fevral 1878-ci il tarixdə – 90 yaşında, Nuxada vəfat edib[48].
  2. Asiya bəyim[7], 1805-ci ildə Şamaxı xanı Mustafa xana ərə verilib, 1810-cu ildə vəfat edib, qəbri Şamaxıda – Yeddi Günbəzdədir.
Şəkinskilərin nəsil şəcərəsi

Şəkinskilərin nəsil şəcərəsi[HTML redaktə]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Səlim xan
 
Tutu bəyim (İbrahim xanın qızı)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Asiya bəyim
 
Fəxrunnisə xanım
 
Hüseyn xan
 
Hacı xan
 
Süleyman xan Şəkinski
 
Hürcahan bəyim
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Məşədi Məmməd/İsgəndər xan (?)
 
Əbdül xan
 
Qasım xan
 
Cəfər xan
 
Həsən ağa
 
Sara bəyim
 
Tuti bəyim
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Gövhər
 
Süleyman xan
 
Əziz xan
 
Yusif xan
 
Sitarə bəyim
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Həbib xan Şəkinski
 
Ağca bəyim
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Miribrahim Həmzəyev
 
Şəmsi Bədəlbəyli
 
Barat Şəkinskaya
 
Mehdi Məmmədov
 
Süleyman Hacıyev
 
Səriyyə Hacıyeva
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Solmaz Həmzəyeva
 
 
Rövşanə Bədəlbəyli
 
 
Elçin Məmmədov
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Şəkillər[HTML redaktə]

İstinadlar və qeydlər[redaktə | HTML redaktə]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 AKAK, səh.: 787, 1874.
  2. ↑ AKAK, səh.: V, 1874.
  3. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 126.
  4. ↑ 4,0 4,1 AKAK, səh.: 652, 1868.
  5. ↑ AKAK, səh.: 641, 1868.
  6. ↑ 6,0 6,1 AKAK, səh.: 1120, 1873, – Nəsil şəcərəsi Hacı Cəmil əfəndi tərəfindən tərtib edilmişdir; bax: (AKAK, səh.: VII, 1873).
  7. ↑ 7,0 7,1 AKAK, səh.: 1111, 1873, – Nəsil şəcərəsi Hacı Həmid əfəndi tərəfindən tərtib edilmişdir; bax: (AKAK, səh.: VII, 1873).
  8. ↑ Abbasqulu ağa Bakıxanov yazır ki, “Məhəmmədhəsən xanın qardaşı Səlim ağa bu hadisədən 8 ay qabaq Cara qaçmışdı”; bax: (Bakıxanov A., 2010, s. 205)
  9. ↑ Kərim ağa Fateh, 1993, s. 13.
  10. ↑ 10,0 10,1 Bakıxanov A., 2010, s. 205.
  11. ↑ Мустафаев Дж.М., 1989.
  12. ↑ 12,0 12,1 Tahirzadə Ə.Ş., 2005, s. 270.
  13. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 3 – С. 144-145, 1886.
  14. ↑ Kərim ağa Fateh, 1993, s. 14.
  15. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 3 – С. 425-426, 1886.
  16. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 4 – С. 426-427, 1886.
  17. ↑ 17,0 17,1 AKAK, səh.: 643, 1868.
  18. ↑ Kərim ağa Fateh, 1993, s. 15.
  19. ↑ 19,0 19,1 AKAK, səh.: 642, 1868.
  20. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 4 – С. 427, 1886.
  21. ↑ AKAK, səh.: 644, 1868.
  22. ↑ AKAK, səh.: 651, 1868.
  23. ↑ (AKAK, səh.: 646, 1868, Burada Sisianov traktaktların imzalanmasından bir gün sonra raport verir.)
  24. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 4 – С. 428, 1886.
  25. ↑ Грамота императора Александра I, 1805, .
  26. ↑ Səlim xanın ən böyük oğlunun yaşı bu zaman 4 yaşdan çox deyildi; bax: (AKAK, səh.: 646, 1868, )
  27. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 4 – С. 483-484, 1886.
  28. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 4 – С. 490, 1886.
  29. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 5 – С. 16, 1887.
  30. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 5 – С. 56-61, 1887.
  31. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 5 – С. 61, 1887.
  32. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 5 – С. 84-90, 1887, p. 85.
  33. ↑ Hal-hazırda Şəki rayonunun Göybulaq və Cəfərabad kəndləri arasında yer.
  34. ↑ Onlardan üçü hazırda Azərbaycan Tarixi Muzeyində saxlanılır (Azərbaycan Tarixi Muzeyi. İnv. sayları 451, 452, 455); bax: (Şəki xanlığının bayraqları, 2010)
  35. ↑ Bu bayraq vaxtilə Nadir şahın bayrağı olub, lakin Nadir şahdan 100 il əvvəl Hindistanda hazırlanıb; bax: (Şəki xanlığının bayraqları, 2010).
  36. ↑ 36,0 36,1 Bakıxanov A., 2010, s. 222.
  37. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 120.
  38. ↑ Дубровин Н. Ф. – Т. 5 – С. 84-90, 1887.
  39. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 116.
  40. ↑ Axundov M. F., 1988, s. 266.
  41. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 116-117.
  42. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 119.
  43. ↑ AKAK, səh.: 712, 1874.
  44. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 122.
  45. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 123.
  46. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 124.
  47. ↑ Şükürov Q., 2018, s. 125.
  48. ↑ Qazıxana dəftəri, 2008, s. 56.

Ədəbiyyat[redaktə | HTML redaktə]

  1. Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 641.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 642.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 643.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 644.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 646.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 651.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1868. — Т. II. — С. 652.
  2. Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1873. — Т. V. — С. VII. — ISBN 978-5-458-67810-0.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1873. — Т. V. — С. 1111. — ISBN 978-5-458-67810-0.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1873. — Т. V. — С. 1120. — ISBN 978-5-458-67810-0.
  3. Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1874. — Т. VI, часть первая. — С. V.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1874. — Т. VI, часть первая. — С. 787.
    Mətnin linki // Акты, собранные Кавказской археографической комиссией / под редакцией: А. П. Берже. — Тифлис, 1874. — Т. VI, часть первая. — С. 712.
  4. Bakıxanov A. Gülüstani-İrəm. — bərpa nəşri (1951-ci il nəşrinin təkrar nəşri). — Bakı: Xatun Plyus, 2010. — 500 nüsx. — ISBN 995221045-3.
  5. Kərim ağa Şəkixanov. Şəki xanlarının müxtəsər tarixi // Şəki xanlığının tarixindən. — ikinci təkrar nəşri (1958-ci il nəşrinin bəzi düzəlişlərlə təkrar nəşr təkrar nəşri). — Bakı: “Azərbaycan Ensiklopediyası” NPB, 1993. — ISBN 5–89600–007–4.
  6. Мустафаев Дж.М. Северные ханства Азербайджана и Россия: конец XVIII - начало XIX в.. — Баку: Елм, 1989.
  7. Tahirzadə Ə.Ş. Şəkinin tarixi qaynaqlarda. — Bakı: “Master” nəşriyyatı, 2005.
  8. Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. III. — С. 144-145.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. III. — С. 84-90.
  9. Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 425-426.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 426-427.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 427.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 428.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 483-484.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1886. — Т. IV. — С. 490.
  10. Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1887. — Т. V. — С. 16.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1887. — Т. V. — С. 56-61.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1887. — Т. V. — С. 61.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1887. — Т. V. — С. 84-90.
    Дубровин Н. Ф. История войны и владычества русских на Кавказе // История войны и владычества русских на Кавказе. — : Тип. Департамента уделов, 1887. — Т. V. — С. 425-426.
  11. О принятии Селим-хана Шакинского в подданство России, 21 мая 1805 года. http://www.historyru.com/+(1805).
  12. “Şəki tarixi” saytı Şəki xanlığının bayraqları (azərb.) // “Şəki tarixi” saytı. — 2010. Arxivləşdirilib; arxivləşdirmə tarixi: 27 Aug 2010 - 22 Sep 2016.
  13. Axundov M. F. Əsərləri. — Bakı: Elm, 1988. — III  cild.
  14. Şükürov Q. Şeki eski hâkimi Selim Han’ın Osmanlı Devleti’ne ilticası (türk.) // ETÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. — 2018. — Səh. 113 – 129. — ISSN 2149-939X. Arxivləşdirilib; arxivləşdirmə tarixi: 24 Mar 2020 - 19 Mar 2022.
  15. Nuxəvi Ə. İstinad edilən səhifə // Qazıxana dəftəri / Kamandar Şərifov. — Bakı: Nurlan, 2008. — Səhifələrin sayı:  161. — Səh.: 56. — 200 nüsx.
  16. Talıbova G. Şəki xanlığı ilə Osmanlı münasibətləri : [arx. 28.09.2020] // Центр Льва Гумилева в Азербайджане. — 2013. — 14 noyabr. — Müraciət tarixi: 02.07.2023.
Mənbə — "https://shaki.info/wiki/index.php?title=Səlim_xan&oldid=64716"